Windows of sorrow
پنجره های مرده…صورتهای غمگین…بدون عشق…نا امیدی…سوگ
هرآنچه است دلمردگیست.و اما در این میان کور سوی امیدیست…باشد که
در آنجا من و معشوقه ام باشیم…معشوقه ای نه مادی…کسی که در خیالم با او
خوشم،زندگی میکنم،نفس میکشم،میمیرم،میمیریم،و چراغ پنجره ی نارنجی مان
هیچگاه خاموش نخواهد شد،هرچند مرده باشیم.
هنوز تمام کبریت ها را نفروخته بود که برف بارید. 
ممنون ام
خواهش میکنم.
پنجره ها باز است رو به باران من ولي دلم گرفته
مرسی از این احساس زیبا